Garip bir duygu var, şu kapkara yüreğimde.
Ama yüreğim gibi kapkara değil gardaş.
Çok şükür o garip duygu her renkte,
O yüreğimdir, bana her derdimde sırdaş...
Mutluyum gâliba, çünkü Allah diyorum.
Allah demeyi nasip eden Yaratan'a yalvarıyorum;
Bu hâl gitmesin benden, düşmesin zikr dilimden,
Zaten kırk yılda bir, ALLAH DİYORUM !..
Hayâl pencerem pek geniş, seyre dalıyorum.
En azından o hayaller ile, Ulu Yaratan'a yaklaşıyorum.
Ama kutlu ibadetlerimi çok aksatıyorum;
Bazen ben iflâh olmam, Yaratan affetmez diyorum...
Ama diyor Ulu Rahman; "Affederim kullarım !."
Ben neden gereksiz yeğse kapılırım ?
Bazen çok düşünürüm, Tamu'mu acaba bâki vatanım ?
Yoksa ben Ulu Allah'ı hafife mi alırım ?!
Yok, yok... Rahman ve Rahim'dir Ulu Yaratan.
İçimde ki garip his, diyor Ulu Allah'ı her dâim an.
Az yaklaşsam Kutlu İslâm'a, yokluyor şeytan,
Zaâfım ne ise diyor, az da onla oyalan...
İnsanları düşünürüm, doldururum aklımı.
Bu kadar düşünmüyorum, Ulu Yaratan olan Allah'ı.
İstiyorsam garip duygunun, kapkara yüreğimde yaşamasını;
Yak, o zaman yüreğini Âşık Kurt !..
Ansın Ulu Yaratan'ın Kutlu Adı'nı...
04.Nisan.2019
Abdullah OkanKayıt Tarihi : 10.4.2019 23:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!