Allah Derken Tüm Mevcudat;

Tüm mevcudat derken Allah;
Sen zikirsiz olamazsın!
Bigâneye yoksa felah;
Bundan cüda kalamazsın!

Müsebbihken onca varlık;
Niye suspus senin femin?
Yokken buna asla zorluk;
Neden boşa geçer demin?

Teşvik varken tefekküre;
Niçin ondan hep muafsın?
Kul mecburken teşekküre;
Neden bundan sen pür-gafsın?

Sen ki güya halifesin;
Layık mısın bu makama?
Niye menfi çıkar sesin?
Mazhar iken şu ikrama?

Şükrederken melek semek;
Senin dilin eder küfür.
Bilir misin bu ne demek?
Böyle yapan olur kâfir.

Medeniyim dersin bir de;
Bu ne menem medenilik?
Gerçi bunu çoklar der de;
Yaptıkları sırf denilik.

Aklın ile övünürken;
Bir kuş kadar olamadın.
İnsim diye sevinirken;
Ondan hisse alamadın.

Tanır iken o rabbini;
Senin kalbin dolu güman?
Sana vermişken Hak dini;
Hani sende ona iman?

Sanma bu hep sürer böyle!
Ve sanma ki sormaz Allah!
Zannetse de çoklar öyle;
Sorar o zat yemin billâh!

O gün gelip de çatmadan;
İyi olur dönsen dine!
Kabre girip de yatmadan;
İman ile dolsun sine.

Abdullah Toroslu
19.11.2013-İzmir