Allah bilir altın gümüş istemem

Bir zamanlar Allah bilir
bir gül ağacı gölgesi
belki aşıklar çeşmesi
bir çağlayan bir su sesi
çoğu zaman karlı dağdın
güneş de olup ısıttın
belki yağmur olup yağdın
kimi zaman çisil çisil

durma yağmur gözünü sil
camlarımda tıp tıp edip
bir sen yağmur bir İstanbul
yağıp yağıp ağlattınız
yarama hep tuz bastınız
yağıp durdunuz yoluma
kederliyken bıraktınız

ben de artık bundan böyle
ne bir altın ne bir zerre
düşsem kalksam bin bir kere
gözümde yok altın gümüş
gündüz gecem hep aynı düş

dudağımda bir goncayla
kalbimde aşk acısıyla

dünya sanki boş çerçeve
yıldırım düşüp her eve
her yanı sis duman sarmış
artık çok yaşlanmış dünya
saçı sakalı bıyığı
vaktinden evvel ağarmış
zaten bir varmış bir yokmuş

belki sen bir göl'dün mavi
bense çevrende sazlıktım
ruşenimdin Allah bilir
bahçemizde al al açan
ben gül isem gülşenimdin

öyle boş boş bakıyorum
usul usul ağlıyorum
çisil çisil yağıyorum
ıslatıyorum saçını
yağmur oldum yağıyorum

sen nerdeyesen ne yaparsan
Allah'a ısmarlıyorum

ben de artık bundan böyle
boş verecem vara yoğa
bana eski şarkılardan
adsız bir çok keder kaldı

dünya bomboş bir çerçeve
şimşek çakıyor her eve
her yanı sis duman sarmış
camın ardındaki hayat
bozbulanık bozbulanık
iyilikten nasibi yok
bir gözü kör biri şehla
yalan dünya yalan illâ

18/Mart/2013/Pazartesi/Bodrum