Bir zamanlar Allah bilir
bir gül ağacı gölgesi
belki aşıklar çeşmesi
bir çağlayan bir su sesi
çoğu zaman karlı dağdın
güneş de olup ısıttın
belki yağmur olup yağdın
kimi zaman çisil çisil
durma yağmur gözünü sil
camlarımta tıp tıp edip
bir sen yağmur bir İstanbul
yağıp yağıp ağlattınız
yarama hep tuz bastınız
yağıp durdunuz yoluma
kederliyken bıraktınız
ben de artık bundan böyle
ne bir altın ne bir zerre
düşsem kalksam binbir kere
Kayıt Tarihi : 18.3.2013 18:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
devam ediyor
![Yüksel Nimet Apel](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/03/18/allah-bilir-14.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!