Allah Bela Ve Musibet Vermez

Yıkma, kendi bendini!
Boz, şeytanın fendini!
Çalış çabala terbiye et!
Daima, kendi kendini!

Uyma, zalim nefsine!
Girme, şeytanın kafesine!
Belli olmaz, şeytanın işi,
Külahı, giydirir tersine.

Konuşma, ulu orta rast gele!
Pınarların, dönüşse bile sele.
Rabbim, güç kuvvet verir.
Sevda yükünü, taşıyan bele.

Güvenme, dünyanın bahtına!
Baykuşları tünetir tahtına.
Sen sen ol binme hiç bir an!
Sevdalanmayan seyisin atına.

Anlatma, herkese sırrını!
Yanık dursun, gönül fırını!
Ne pahasına olursa olsun,
Muhafaza et, şeref ve arını!

Düşme peşine, cahil cühelanın!
Başı boş, yayılmasın küheylanın
Bir izi kalır, her hâlı kârda insanda,
Yaşanan, her musibet ve belanın.

Dost olma, sevmeyi bilmeyenle!
Gözyaşını, mendiliyle silmeyenle!
Sil gönül defterinden, konuşma!
Muhabbet atına binmeyenle!

Açma, gönül sofranı nanköre!
Yerin dibine girsin, her kötü töre!
Allah bela musibet vermez,
Gerçek sevdaların, yaşandığı yere!

Çıkma hainlerle, er meydanına!
Önem verme, makamına şanına!
Umulmadık bir anda, şeytan girer,
Damarlarında dolaşan, asil kanına.
20/Ocak/2009