Alıştım Yalnızlığa II Şiiri - Öykü Sava

Ve işte Ankaradayım
Buluştum yalnızlıkla
Her zamanki yerindeydi buldu beni kolayca,
Sardı yine etrafımı,kurtulamam!
Demiştim ya alıştım ben yalnızlığa...
Mutluyum aslında o tek kişilik hayatımda.
Ama varsa etrafında insan, yine de yalnızsan;
İşte o zaman başlıyor içindeki isyan.
Durduramam ayak seslerini,dinlemezki beni.
Çünkü bilir aslında var birileri.
Onlar görür,duyar,anlarlar beni;
Yine de uzatmaz elini hiçbiri.
Hepsinde aynı maske; anlamsız ve umarsız
Yitirmişler duyguları,bir ottan farksız!
Bense yeni yeni varıyorum farkına bunların,
Her geçen gün artıyor nefretim,yalnızlığım;
Çabalarım bir gün, öbür günse bıkarım
Çünkü boşa gitti hep tek taraflı uğraşım.
Bazen buldum sanırım,ama çok safım;
İnanır,hayaller kurar,rüyalara dalarım
Ama çok sürmez, çabuk yara alırım...