Alıştım mı Yanlızlığa Hayır...

gelmez günün gecesinde
üşürken yüreğim
bir yudum sese hasret
kalakalmışların
koynunda esirim şimdi
kimsesiz ve öksüz ruhumun
çığlıklarını duyan yok
yada sessizce bağırıyor
benliğim
korkuyor duyulmaktan
belkide
yine canı yanacak diye

Yağmurların sessizliği
çınlıyor kulaklarımda
rüzgarın uğultusu ruhumda
depremler olurken
ömrümde
içim titriyor masumca
ve bir damla yaş süzülüyor
yanaklarıma
ufak bir bebeğin
gülücüğü gibi
tebessüm ediyor dudaklarım
ve gözyaşıma
arkadaş oluyor
yarınlarım
umutsuzluklarım
duygularım
ve ben
YİNE YİNE VE YİNE
YANLIZIM....

Alıştım mı yanlızlığa
hayır
beni alışmak zorunda
bırakan acımasız
yüreklere nefes aldığım
sürece isyanım var....