Alıştım Derken Geçer Zamanı Çalan

sana görünme harman yeri toprağa
desteler yığma değildir asıl olan
alkımda bile kara renk bulamazsın
yüzümü görse yağmurlarına dolan

kor gibi sözün elime değdiğinde
takılır özün saçı başını yolan
gözlerinde yok özlemin belirtisi
esen yellerde bir an neminde solan

kanadı kara kuşun boynunda dilek
kahrolduğunda ele dolanır kolan
ağladığımla yastığa sarıldığım
boşuna an'dı maviliğini bulan

ozan efe giz karanlığın çölünde
resim çizmedi gözyaşları gölünde
beni anlasan al kırmızı gülünde
alıştım derken geçer zamanı çalan

220210-9denizli