Alıştık Zamanla Şiiri - Yaman Karaca

Alışıyoruz Zamanla

Neyi öğrenmedik,
Neye maruz kalmadık şu hayatta?
Hangi korkumuzla yüzleşmedik, kimi kaybetmedik?
Feleğin çarkından geçmediğimiz gün mü,
Dost denilen kapıdan almadığımız darbe mi kaldı?
Öğreniyoruz umut bağlamamayı aslında,
Yalanla yaşamayı ve maalesef ona alışmayı…
Düşmanımızı dosttan yakın görmeye alıştık,
Öğreniyoruz işte ciğerimiz sızlaya sızlaya…
Yanlış yolda, yanlış dallara bağlanıyoruz
Ve de maalesef hep iş işten geçtiğinde,
Hep geç olduğunda anlıyoruz her şeyi.

Alışıyoruz zamanla işte…
Yeni çağa eski elbise ancak hayal olurmuş.
Atadan miras kalan insanlığın
Adı gerçekten tarih olmuş artık…
Zulmün kucağında yurt edinip hayal kurduk,
Biz geleceğimize kendi ellerimizle
Prangalar takıp olmaz olmaz tuzaklar kurduk.
Saçma sapan insanları sevmeye alıştırdık kendimizi,
Hayaller peşinden koştuk, kendimizi yorduk.
Aslında biz kendi elimizle yarınlarımızı, umutlarımızı
Göz göre göre yakıp yıkmaya alıştırdık kendimizi.
İyiliği, güzelliği bırakıp umursamadan yaşamaya alıştık.
Alıştık zamanla işte, alıştık…

Yaman Karaca