Bir zamanlar bazı değer ve duygulara gelebilecek en ufak bir harekete tepki duyarken şimdilerde öyle şeyler yaşıyoruz ki bazılarımızın kılı bile kıpırdamıyor. Acaba küresel ısınma beyinlerimize de mi zarar verdi diye düşünmekten alamıyor insan. Son zamanlarda ne çok şeyler, şey olmaktan çıktı. Ama bakıyorsun çevrene sanki öyle bir şey yaşanmamış. Bugün de şeylere taktık kafayı. Şeyi de sündürürsen nereye istersen oraya uzar anlamı. Çok tehlikelidir bu türden konuşmalar. Ama girmiş bir kere Türkçemize. Her uyduramadığı bir sözcük yerine hemen şey sözcüğüyle kurtarıyor. İdare ediyor ya biz de bugün kaptırdık kendimizi şeye. Bindik bir alamete, gidiyoruz kıyamete. Bu söz, sanırım bir şarkı sözüydü, kalmış içimde.
Alıştık dedik ya. Çevremizdeki olan biten her türlü olumsuzluğa. Alıştık televizyonlardaki gözümüzün içine baka baka yalan söyleyenlere. Alıştık. Yüzde yirmi- otuz enflasyonu içimizde yaşarken, yüzde ikiyle yaşama mahkûm olduğumuza. Alıştık, bir sevdiğimizin gün olmaya kırıcı sözleriyle deprem yaşamaya. Alıştık, unutulan insanlar gibi bir köşede sessiz isyanları oynamaya. Alıştık, alıştık, alıştık. Nelere alışmadık ki. Gerçekten alıştık mı sahi, tüm olumsuzluklara kayıtsız yaşayabilmeye. Siz ne dersiniz?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta