Alışmak , nasıl da tehlikelidir aslında pimi çekilmiş bir bomba !..
Alışkanlık insanın en derin yerlerine kadar nûfus ediverir
tüm değerler alt-üst !..
Alışılan her şey yavaş yavaş önemini yitirir sıradan , olağanmış gibi gelir
Oysa elde edene kadar ne çok uğraş vermişizdir
en başta nasıl da kıymetliydi bizim için kim bilir
elde ettiğimiz anda ki mutluluk paha biçilmez
lâkin o an ki mutluluk da sürüp gitmez
sürekli o anın mutluluğu içinde kalmak imkansızdır..
İstenilen elde edildi mi o müthiş haz yerini
alışkanlığa terk etmeye başlar
yavaş yavaş heyacınını yitirir sanki hep bizim miş hiç mücadele edilmemiş gibi zaman içinde sıradandır artık !
Alışmak güzel ama alışkanlığı siradanlaştirmak değer kaybı..
Her anımızda bizle olanın yokluğu,
elde ettiğimiz o ilk heyecanın mutluluğuna eş acıyla yer değiştirir
İşte tam da burada
mutluluk mu acı mı daha uzun ömürlüdür diye bir soru takılır aklıma
Cevabı korku verir
___ Elde etmek güzel
___ Değer vermek çok daha güzel
___ Mutluluk muhteşem
___ Dolu dolu yaşamak harika
Peki nedir bizi tersyüz eden ?
Ne olursa olsun hayatımıza giren her canlı hatta eşya bile bazen öyle yer bulur ki kendine , bir yandan sıradan olup
değer kaybederken uzayıp giden zaman içinde alışkanlığa dönüşüp
hep varmış hep olacakmış hiss-ine kaptırıverir insanı .
Kazanımlarımızım alışkanlığın baskısıyla sıradanlaşmasına izin vermemelidir insan !..
alışkanlık ve sıradan olma arasında ki ince bir çizgi
Sırât köprüsü gibi ! ...
✍Canan Eren
06Nisan 2021 / Balıkesir Erdek
Kayıt Tarihi : 6.4.2021 10:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
