Alışkanlıklar Şiiri - Cesare Pavese

Ağaçlıklı yolun asfaltında sessiz bir göl
Oluşturuyor ay ve arkadaşım başka zamanları anımsıyor
O zamanlar beklenmedik bir karşılaşma yeterdi ona
Yalnız değildi artık aya bakarak

Geceyi solurdu. Ama karşılaştığı kadının
Titrek merdivenlerde yaşadığı kısa maceranın
Kokusu daha taze. Sakin oda
İle ansızın beliren hep orada yaşama arzusu

Doldururdu yüreğini. Sonra mehtapta
Uzun yorgun adımlarla memnun geri dönerdi
O zamanlar kendisiyle çok iyi arkadaştı
Sabah uyanır yataktan atlardı

Bedenini ve eski düşüncelerini yeniden bularak
Dışarı çıkmaktan hoşlanırdı yağmura bırakarak kendisini
Ya da güneşe yıldızlara bakmaktan
Apansız beliren insanlarla konuşmaktan zevk alırdı

Baştan başlamayı bildiğine inanırdı son güne dek
Her yeni günle birlikte mesleğini değiştirerek
Büyük yorgunlukların ardından oturup sigara içerdi
En büyük zevki yalnız kalmaktı

Dostum yaşlandı daha çok seveceği
Bir ev istiyor bir gece dışarı çıkmak
Ve ağaçlıklı yolda durup aya bakmak
Ancak geri döndüğünde sessiz bir kadın bulmak

Sakin bir kadın sabırla bekleyen
Dostum yaşlandı ve kendine yetmiyor artık
Geçenler hep aynı yağmurla
Güneş aynı ve sabah bir çöl

Yorulmaya değmiyor. Ve mehtapta dışarı çıkmak
Bekleyenin yoksa değmiyor.