alışkanlık işte
çocukluğumdan kalma
ne kadar sevdiğimi
soruyorsun ya! bana
şöyle kollarımı uzatıyorum
açabildiğimce açıyorum iki yana
koskoca bir sonsuzu
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
önemli bir soruya, çocukça verilen bir cevap...ki çocuklar da en değerli varlıklarımızdır...kıyas gayet iyi:))
selamlar...
Evet.Koskoca bir sonsuzu kollarının arasına sığdırmak ne kadar güzel bir duygu değil mi? Şimdi kaç kişi o sonsuzluğu sığdırabiliyor kollarının arasına? Ya da kim tuz kadar sevilmenin aslında ne güzel olduğunun farkında acaba? Yine de bunu hatırlayanlar olduğu için sevindim doğrusu. Tebrik ediyorum... Zuhal Demiröz
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta