Alışıyorsun... Şiiri - İbrahim Akşak

Kendinle verdiğin savaşa galip gelmek zor olunca, başkaları yüzünden en çok kendini ezip geçiyorsun.
Küfürde yakışmıyor ki ağzına hiç; anca iyiliklerini versin Allah diyorsun...
Alabora olurken her şey hayatında; sen hala bir kahvede, kırk yıl hatırını arıyorsun kaybettiklerinin...
Bir müddet sonra öğreniyorsun ama ne yaparsan yap, hiçbir şeyin artık eskisi gibi olmayacağını...

Alışıyorsun...
Canın çok yansa da,
Nefes bile alamayacak hallere düşsen de, alışıyorsun...

Önce avuç içlerinde kalan sıcaklığı kaybediyorsun.
Kaybettikçe herkes soğuklaşıyor sana.
Çok şey haykırmak istiyorsun da bir suskunluğa başını yaslıyorsun; sonsuz bir uyku için...
Sahte tebessümler saçıyorsun etrafına.
Kendini kandırmanın provasını yapıyorsun sonrası için.
Kayıp gidiyor zaman ayaklarının altından, sana aldırış etmeden.
Sen ise hala yaşıyorum sanıyorsun...

Alışıyorsun...
Hatıralarından bir bir silinirken her şeye.
Bir zamanlar tüm inandıklarının inançlarına ters düşüşüne.
Çalınan güvenlerinin saygı duyulmayan deliliklere dönüşümüne...

Alışıyorsun...
Alışmam dediğin ne varsa;
En çokta onlarla yaşamaya mecbur kaldığında, alışıyorsun...