Alışıyor İnsan
ALIŞIYOR İNSAN
Alışıyor insan
Seher yeli ağaçların arasında Islık çalarken
İçinde fırtınalar kopmasına
Üç nefeslik ömrünün bir kum saati gibi dolmasına
Umut yapraklarının baharda bile solmasına
Alışıyor insan
Mutlu sonların sadece masallarda olduğuna
Koyuyor bir tohum umudu giderken bezden yolluğuna
Uzaklarda bir gün onları ekmek adına
Hayatın tozlarını yutmaktan kurtulmak umuduyla
Yaşamaya alışıyor insan
Aşk ve merhamet bucaksız semâda süzülürken
Hüznün yüreğini sarmasına
Sevgisini sömüren zalim kadere boyun eğmesine
Alışıyor insan
Buğulu yaşların gözlerinden yalnız kalbine akmasına
Akan yaşların Engin dalgalara dönüşerek yüreğindeki ıssız kıyıya vurmasına
Umutlarının kulağına fısıldanacak en uygun sözcüğün hoşçakal olmasına
alışıyor insan.
Kayıt Tarihi : 24.6.2018 12:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Arıburnu yârlarında çamların altında esen poyrazı iliklerime kadar hissettiğimde kurumuş mürekkebimden dökülen dizelerin birleşimidir “Alışıyor İnsan”
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!