Alışıyor İnsan Şiiri - Koraycan Zihir

Bir yastık kadar yumuşak mıydı yüreğin yoksa inanır mıydın sahiden tatlı rüyaya? uykusuz her gecenin sonunda başımda ki düşüncelerle sertleşir miydin yoksa? yoksa sende gece boyunca paylaşırmıydın fikri mi? belki bir başlangıç olamadık seninle ama bitemedik te kalpte. her yeni günde yine aynı sokaktan geçtik belki, belki aynı durakta farklı saatlerde bekledik bir türlü gelmeyen huzuru aslında bizmiydik açıklayamadığım dunyanın muzuru? bilemedim şimdi demekte örtemedi ki kusurumu. eksik birşeyler var biliyorum ne yani fotograflar yansıtabilir mi yalnızlığı? yoksa bir kaç kare yetebilir mi yitikliğime? off ne zormuş be yaşadığını yazmak ha bide verdiği acı var mutluymuş gibi yapmak en zoru, insan alışıyor yinede son kelime bu.