Alışıyor insan alışamadıklarına,
Gideni, gitmişi, gideceği düşünerek.
Ardında bıraktığı kocaman hatıralarına,
Alışıyor, her defasında yere düşerek.
Gidemiyor insan gittiklerine,
Elleri varmıyor sevdiğine.
Gözleri kör olmuş karanlıklar şahit.
Kıyamıyor asla onca düşüncelerine.
Bir varmışı, bir yokmuşu derken,
Unuttukça acısı diniyor bazen.
Ağlamalar boşa gitti dedirten,
Ağlamalar yoruyor insanı zaten...
Kayıt Tarihi : 21.12.2024 11:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!