Alışırsın Şiiri - Yusuf Bozkaya

Gönül sende bir gün aha alışırsın.
Çoğalır pişmanlıkların eyvaha alışırsın.

Kör olur da göremezsin yedi beyzayı
Beyazların içinde siyaha alışırsın.

Çocuk oyunu değil hayat bir cenderedir.
Piyonların içinde neden şaha alışırsın?

Böbürlenme gönül sende düşersin yere,
Ondan büyük yokken padişaha alışırsın.

Bir ateşte yanarsın Nar-ı Harda kıvılcım,
Bülbülün küllerine konan puha alışırsın.

Kimseye kalmadı ki sana kalsın bu cihan.
Ebu Cehil kibriyle neden ruha alışırsın?

Korkarım ki bir gün uyarsın da şeytana,
Arzuların içinde sende günaha alışırsın.

Tövbe-i İstiğfarın kurtaracaktır seni
Ama aldanır bir daha bir daha alışırsın.

Sanma ki böyle sürüp gitmez bu devran,
Korkma sende bir gün sabaha alışırsın.

Yandığın an bir gün ateşiyle nurun.
İşte o zaman gönül Allaha alışırsın.

18-07-2011