Alışılmış Çaresizlik Benimkisi

Umutsuz bir bekleyiş benimkisi
Bilinmeyeni arıyorum.
Duruyorum karanlıkta,
Bir ışık bekliyorum.

Alıştım artık kramplarıma.
Bağımlılık gibi,
İçim yavaş yavaş erirken
Rahat bir nefes almak gibi

Alışılmış çaresizlik benimkisi
Çıkış yolu istemiyorum.

Öyle bir sıkıştım ki karanlığa,
Kurtulamıyorum.
Ve her zamanki gibi pes ediyorum.

Yavaş yavaş gömülüyorum o bataklığa
Nefesim kesiliyor, boğuluyorum.

Karanlık bürürken gözlerimi,
Kendi ölümümü izlemek gibi...