sen gideli tam bindoksanbeş gün oldu
hep sorardın ya günün nasıl geçti diye
geçiyordu kötüde olsa
katlanıyordum her cefasına
çünkü akşam sana dönmek
boynuna sımsıkı sarılmak
vardı her mesai bitiminde
iki yanağını avuçlarımın içine alıp
gözlerinin içine bakmak
bebek kokunu içime çekmek
ve senden güç almak vardı
her zor günün ardından
azıcık geç kalsam sitem ederdin
korkardım üzüleceksin diye
anam hep tembihlerdi beni
sakın kırma eşinin kalbini
o şimdi bir sabi, eğer kalbini kırarsan
boyunca günaha girersin derdi
ben gülümserdim
zaten hiç kıyamazdım ki sana
en zorlandığım zamanlarda bile
sen görme diye, bir köşeye çekilir
gizli gizli ağlardım
sonra hiçbir şey yokmuş gibi
devam ederdim kaldığım yerden
işime gücüme
biliyorum, unutmadım yani
ağlamamak için söz verdiğimi
ama biliyorsun işte
benim tek zaafım da ağlamak
dedim ya sen gideli bu gün tam
bindoksanbeş gün olmuş takvimlere göre
ama benim için, bu gün gibi, şu an
şu dakika gibi acın halâ taptaze
sen gittiğinden beri
zaman kavramını kaybettim
sen gittin...yokluğuna alışamadım
sen gittin...kabullenemedim gittiğini
kabullenebilecek gibi de değilim
sen gittin, ben damla damla tükendim
9 Mart 2011
Hatice AkKayıt Tarihi : 10.7.2015 06:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocuklarımın babası, sevgili eşime... Mekanın cennet, ruhun şadolsun...
TÜM YORUMLAR (1)