Alışamadım Şiiri - Hatice Elveren Peköz

Güneşi kutuplardan
Yıldızı gözlerinden derlemek isterdim sevgiyi
Kararan umutları beyaza çevirip,
Çiçekli bahçelerde demli bir çay içmeyi,
Ay ışığı senfonisinde sabahı düşlemek isterdim.
Hüzün olmayan gözlerden,
Yüreklerdeki masumiyetle,
Yalansız sevgiler isterdim.

Ne olurdu beni bir anlasan
Bir gün olsun gözlerinle konuşsan
Senden alabildiğine sevgiler isterdim
Sonra bir şey olurdu inanamadığın
Kara kışlar bahara dönerdi bir anda
Her gün bayram olsun isterdim

Sahi adı neydi bu çelişkinin adı?
Nefret mi, tutku mu?
Dalga mıydı gel-gitlerde...
Aşk biraz hayal mi, yalan mıydı ne?
İnan bana yapmacık sevgili
Sahte ellerini hiç sevemedim..

Ben sevginin gözlerinden baharı,
Karakış ortasında yazı,
Geceler gündüze karışınca,
Ellerinden alabildiğine sevgi isterdim
Ondan yalancı sözlere, yapmacık bakan gözlere,
Sahte gülüşlere bir türlü alışamadım.

Hatice Elveren Peköz