Alışamadım bende bu kente.
Hele sensizliği yok mu buranın.
Adama ayrı koyuyor yokluğun.
İstanbul değil mi, adı üstünde.
Gelme, etme, gitme, görme.
Değil burası altın, yakut, gümüş.
Otur oturduğun yerde.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta