Alışamadım Şiiri - Atila Günal

Yine aynı akşam bu akşam
Yine aynı buluşma zifiri karanlıkla
Dün gibi, yarın gibi
Alışamadım

Gözüm tavana dikilmiş
Lambamın titreyen ışığını izliyorum
Kulağım kapıda, şimdi geleceksin diyorum...
Ama yoksun...
Alışamadım

Yatağımız yine buz gibi
Yastığımızın biri boş
Ter kokunu özledim,
Sarılıp yatmalarımızı özledim...
Yorganımızı, yastığımızı
Yalnız başıma ısıtmaya
Alışamadım

Göz yaşlarımı artık tutamıyorum eskisi gibi
Kendiliğinden akıyor
Her damlası ayrı haykırıyor
Biliyorum beni seviyorlar
Gitmek istemiyorlar sümüğüme karışıp
Onları peçetelere siliyorum senin mendilin olmayınca
Peçeteleri her gün çöpe atmaya
Canımdan can gitmesine
Alışamadım

Sabah olsun istemiyorum artık
Her gün yine akşam olacak diye
Her tan yeri ağardığında
Her güne karanlık başlayacağımı bilmeye
Alışamadım

Yıldızlar yalnızmış, yalan
Onların bile birileri var
Ben hala kimsesizliğe
Alışamadım

Yağmur altında kaldırımlarda yürürken
İnsanlar çarpıyor omuzlarıma
Islandığıma bakıp bakıp gülüyorlar
Elimdeki şemsiyeyi inadına açmayacağım
Şimdi senin yerine
Yağmurun damlalarını alıyorum içime
Sindire sindire...
Yine de, hala, sensiz ıslanmaya
Alışamadım

Bırakıp gittin beni
Ardında bıraktığın enkazı hiç anlayamadan
Bir bebekti senden istediğim
Anlamadın.
Bir yaşamdı ellerimle büyütmek istediğim
Uğruna dağları devirmeye hazırken
Bana karşı kazanmış olduğun zaferini, anlayamadım
Alışamadım

Bana seni soruyorlar hala
Ben bunlara yanıt verememeye de
Alışamadım

Yüreğime hançer gibi saplandı
Postacının elime tutuşturduğu son mektubun.
Uğruna verdiğim her şeye lanet olsun
Burnundan gelsin fitil fitil
Seni umut sandım
Senin gözlerine kandım
Bakarken daldığım rüyalar geliyor aklıma
Ben sensiz gecelerdeki rüyalarıma
Alışamadım

Kabuslarından korkarak uyandırırdım seni
Rüyaymış diye sarılmalarını
Sevincini görmelerimi özledim.
Şimdi ben kabuslarımda yalnızım,
Titreyerek uyanıyorum her defasında
Çığlıklarımın boş duvarlardan bana geri dönmesine
Senin yerine, yastığına sarılmaya
Alışamadım

Korkuyorum
Yalnızlığımın alışkanlığım olmasından
Böyle gelmiş böyle gitmesinden.
Tam ucundayım yaşam uçurumunun
Göz yaşlarım gibi.
Sevişmelerimizi,
Yağmur altında ıslanırken sarılıp gülüşmelerimizi
Sahilde anlattığın müstehcen fıkraları
Denizde yarıştırdığımız taş sektirme oyunumuzu
Dizinde yatarken saçlarımı okşamalarını
Geçen arabaların, gecenin karanlığında çalan kornalarına küfredişlerimizi
Bir de anıp anıp
Ardından hala gözyaşı dökmeme
Alışamadım

18-02-2003