İlk zamanlar dünya başına yıkılacak,
Sen altında ezildiğin bu yükü taşıyamayacaksın.
Unutmak için olmadık gönüllerde teselli arasan da,
Hiç aklından çıkmayacak ama gün gelip alışacaksın.
Ne zaman yürümek istesen, eksik bacağın engel olacak sana,
Neye elini uzatsan, kopuk kolun gelecek gözünün önüne,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta