Alışacağız Şiiri - Mehmet Demiral

Kasım ayında başlayan aşkımız

Kışın ortasında yazı hissettiren sıcaklığımıız

Nisan yağmurlarinda sırılsıklam olan saçlarımız

Mangal dumanından kokan her yanımız

En iyisi benim diye tutturdugumuz yarışlarımiz

Aniden değişen havamız

Bir sey ve 40 yıllık düşmanlar gibi tartışmalarımız

Ve yine aniden değişen havamız

Gönül alma çabalarımız

Ve hiç bir sey yokmuş gibi barismalarimız

40 yıllık aşklar gibi bakışlarımız

Kırk ikindi yağmurlarına mi tutuldu da noldu

Aşkın yerini alan yürek yangınımız

Ve kulaklarda hiç eksik olmayan şarkımız

Yerini bıraktı en acı şarkılara bu kaçıncı çalışımız

Mehtapta var ama bitmiyor karanlığımız

eksik parça pinçik sol yanımız

Kutuplarda buzullari eritiyor yürek yangınımız

Tuz buz olmuşuz dayanılmayacak şekilde acımız

Körpe bir kuyuda isterse desibelin nirvanasini cikarsin duyulmaz sancımız

Bir denizdi belki daldığımız

Her geçen gün darmadağınız

Ya delik ti yada küçüktü maşrapamız

Ve anlaşılamayacak sekilde duygularımız

Empati falan kâr etmez dağılmışız

Tarihi bir bina gibi yıkılışımız

Boğan bir hüzünle kaplı dört yanımiz

Şu koca dünyada 7 milyar insan arasında kaldığımiz

Yazın sıcağında üşüyen bedenlerimizde yanlızlığımız

Ve kim bilebilir ki kim hangi yurekte hâlâ sevgiyle saklandığimiz

Bilinmez ki hangi alinlara yazıldıgımız

Ve kaç nefes beraber alacağımız

Bir gün herşeye alışacağız