Eskiden dört mevsim vardı;
İlkbahar, yaz, sonbahar, kış.
Birbirine karışmazdı;
Bu da bir başka tür bakış!
Karışmazdı baharlara
Ne sarı yaz, ne kara kış.
Saygılıydı canlılara;
Buna tepki elbet alkış!
Kadrini anlayan insan
İçin nimettir yaz ve kış.
Anlamlıdır zaman, mekân;
Vakti saatinde kalkış!
Yaşamalı dolu dolu;
Gücenmesin hem yaz, hem kış.
Işıtır baharlar yolu;
İşler duygu seli nakış!
Mevsimler bize öğretir;
En sert öğreteniyse, kış.
Acı söyler dost, eğitir;
Alış her mevsime, yakış!
14.03.2010
Seçil KaragözKayıt Tarihi : 16.3.2010 05:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!