Bardağı taşıracak o son damlanın akıntısına direnen zavallı bir gül yaprağı gibi,
ağzına kadar dolu bir su kabında acemice kulaç atarken düşlüyorum kendimi.
Olmayan ellerimle çaresizce tutmaya çalışırken kaygan suyun parıldayan yüzeyini,
eğleniyorum aslında. Ama,bir tek gerçek var ki karartıyor / kanırtıyor belleğimi.
Ne gülünç bir çabadır bu harcadığım? Yaprağın şansı ne ola? Gülün ömrü ne ki.
04/04/2004
Mine ÖzdemirtaşKayıt Tarihi : 6.4.2004 16:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TEBRİKLER......SEVGİLERİMLE.......
Yüreğimin ışığı! ..
Sen yoksan...
Bir Gül oluyorsun/lar
Birdenbire! ..
Geldiğinde...
Gül / ünce de...
Gül / ü verince de.....?
Yüreğine sağlık dost..
Saygılarımla İsrafil Yıldızkan
sevgıyle kalınız daıma,
TÜM YORUMLAR (7)