Alıp Başımı Gidiyorum Dağlara

Alıp başımı gidiyorum dağlara
Kırıldım, küstüm, incindim buralara
Tüm sıkıntılarımı bırakıp
Soyunup anılardan
Bir başıma düşüyorum yollara
Çanakkale’den uzağa
Bir yanı dağbaşına bakan
Etekleri maviliklere inen
Kapısını sıkıca kilitlemiyeceğim
Bahçesinde özgürce gezeceğim
Taş duvarlı
Küçücük sobalı
Odun kokulu
Pencere kenarları saksı sıralı
Badana boyalı evime gideceğim

Bir kaç iyi komşum
Bir tek candan arkadaşım
Evimin önünde incir ağacı
Yanında nar
Ötesinde üzüm asması
Duvarın kenarında sedir
Uzanıp bakınca ileri
Karşımda deniz
Kıyıda küçük kayığım
Kulağımda beş vakit ezan sesi
Suda balık
Dallarda kuşlar
Gökte kar beyazı martılar
Elimde olta
Dilimde memleket kokulu türküler
Soframda iki lokma ekmek
Közde balık
Kadehte lal rengi şarap
İki kelime bilen ahbap
Yanıbaşımda Babakale
Karşıda üzgün Midilli
Kapımın kilidi açık
Dört yanım aydınlık
Gidiyorum kalbim kırık
Gidiyorum zeytin renkli dağlara
Yaralı yüreğimi bırakıyorum buralara...

Turan Gökmenoğlu
Kadıköy, 12 Mart 2007