Alıntı Düşler Şiiri - Hayrullah Kocasakal

1. Şair:

Bana şehrini anlat.

2. Kız Kulesi:

Sen İstanbul’u sevmezsin ki

3. Şair:

Sen varsın,
Senin şehrin sevilmez mi?

4. Kız Kulesi:

Çok güzel bir resme bakarken ki hayranlığı yaşarsın ona bakarken,
İçindeki tüm rezillikleri bilmene rağmen dilinin tutulduğunu hissedersin,
Nedendir bilmem gözlerin dolar,
Güzel şeyler gelir içinden,
Gözlerinde şaşkınlık vardır,
Ağzın kulaklarındadır onu gezerken.
Şaşırtır seni,
Çünkü bu kadar insan,
Hepside bambaşka renkte,
Görüntüde,
Düşüncede,
Dertte…
Hepsi karşındadır.
Akar giderler yanından…
Kimi güler,
Kimi ağlar,
Kimi bağırır…
Hatta kimi küfreder, kavga eder;
Herkes ayrı âlemdir İstanbul’da.

İstanbul’un en güzel hali;
Kabul etmeli,
İnsanları görmediğin zamanlarıdır.
Aklında düşünmek istediğin kişi ve düşüncelerle,
Devasa ağaçların,
Bembeyaz bulutların altında gözlerinde masmavi dalgalarla uzaklara dalmak,
Birde motorda köpükleri seyretmek,
O beyazlığın içinde birden yok olduğunu hissetmek,
Bazen acayip bir korku,
Bazense tarifi imkânsız bir haz verir insana,
Böyle bir şehir işte…
Bence yaşamalısın,

Kalabalıkla kaybolduğunda,
Kaybedebildiğinde gözünde,
Seversin.

06.10.2008 06.32