Alınma Şiiri - Hüseyin Cayıklı

üstüne alınma sana hitaben değildir

sen bana sürgündeyken göç yollarından geldin
mutlu olmak ne kadar zor iş senin için
sevişmek ne kadar basitti oysa
yalnızlık benim yalnızlığımdı oysa
kalabalıkta tek başına gezen bendim
böbürlenip duruyordu içimdeki ses
yalnızsın artık diye
oysa bütün suçlamalar banaydı
aslında mutlu değildin sen
oyun oynuyordun belkide
bu yazdıklarıma üstüne alınma ama
sen bana sürgünden dönerken göç yollarından geldin
elin yok mesala
elim elinin terine karışmıyor artık
sen bana güzel sözler söylemiyorsun
benden niye bekliyorsun
üstüne alınma bu yazdıklarımı
melankoni zamanı
dialetik yazılarımızla süsledik
yapay sevdamızı
yazık bize dedik
yazdık
bir yaz akşamıydı senin gelişin
bir kahvehaneydi
elinin tuttuğum yer
şimdi gelecek günleri düşünmesende
ben bana yeterim
yazdıklarımı üstüne alınma ama
sen bana sürgündeyken göç yollarından geldin
ve ben gidiyorum şimdi
nereye olduğunu bilmeden
belirsiz bir geçmişi
belirsiz gelecekler karşılaştırmaya
gidiyorum
bu yazdıklarımı üstüne alınma ama
sen bana sürgündeyken göç yollarından geldin
şimdi orası soğukmu
battaniyene sarılıp
hayallerinle boğuşuyormusundur bilmiyorum
uyandığında o kötü rüyadan sonra
su içtiğin musluk benim dudaklarımmıydı
yollar sana ne kadar uzaktı bilmiyorum ama
gidişinde havaalanlarının rötar saatine bakan bendim
dışarda sokak köpekleriyle yarenlik eden bir sevdalıydım sadece...
uzak bir şehrin yalnız insanlarıydık
bir kasabada buluşan
senin için sevgi sözcüklerini söylemek
ne kadar zorsa
banada bunları yazmak
üstüne alınma ama
sen bana sürgün zamanlarımda geldin
göç yollarında karşılaştığımız sadece bir hayaldin
elimi uzatıp
tekrar dediğim
zorladığımda vazgeçmek istediğim
üstüne alınma ama yazdıklarım
sevmeyi bilenlere...