Alina Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Alina

Kimileri en tepede bakar da görmez düzü
Allah’ın maskarası yüzsüzü

Kimileri hala kalmış pepede çocuk eli ufacıktı abiler

Kasımpatı gülüşlü yar
Bir gelişli bin gidişli
Sarılmanın günü der Sardunya sarmaş dolaş olurLAR birbirlerine
Temel olmuş çatı olmuş Sardunya

Kasımpatı gülüşlü yar
İnan sana gül demem-ben demem
Bir gelişli bin gidişli dişli yar

Dola ipi çözülmeyen kördüğüm yap sar DÜNYA
Demek sen daha anlamadın dünya nasıl dönüyor
İnsan havale geçirir de hani olur ya kaskatı
Bin katı sarışın kederlerle
Kaldırmaz kolonlar yıkılır yapı
Ruhumuz muazzep kalbimizde bin yabancı el
Oysa biz derebeyi değildik ne de aşiret
Ufaktan ve inceden ince ince karıncalanıyor yüreğim
Yaa ALİNA sen bihabersin belli ki
Yaşamın narin kelebeği olmaya aday
Gördün mü nasıl da kızarmış bir dilim ekmek misali ay
Birazdan denizle vuslata erecek buharlaşıp su kesecek

Derken durumumuz vahim
Biz böyle cam yanı şekerlemelerde kestirmelerdeyken
Önümüzde daha çook yaz var Eylül Ekim
Bu ne direnç bu ne direniş isyanlarda mısın Kasımpatı
İnsan havale geçirir de hani olur ya kaskatı
Bin katı sarışın kederlerle
Ahh ALİNA yer darmış gibi herkes birbirinin sırtına binmede
Kimi para der kimi de parsa
Nedir bu özlem yaşamakta ne varsa
Kimi avam kimi havas
Şu dert dediğimizin eşkali bir tesbit edilse
Sebebi Gül’se gülüm demem ben demem gül demem
Gülse yalnız çocuklar yalnız onlar doyasıya gülse gam yemem

Ahh ALİNA
Sen daha anlamadın ne oyunlar dönüyor
Ahh Kasımpatı gülüşlü yar
Bir gelişli bin gidişli

Yüksel Nimet Apel
24/Ağustos/2015/Pazartesi/Bodrum