Alın Yazısı Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Yokluğuna alıştırmalıyım kendimi.....
bir gün ansızın gidişine...
artık güldürmeyişime seni,
artık söz söylemeyişime....
farzet ki hiç olmadın diyebilmeliyim bir gün...
anlamalıyım aynı buluta sevdalanmadığımızı....
bilmeliyim aynı güneşe dokunmadığımızı...
ve susmalıyım sonra...
katıla katıla susmalı....
yağmura çıkmalıyım hatırladıkça seni..
ağladığımı hiç kimse anlamamalı.....

Böyle kolay yenilmem ben...
bakma sakin tavrıma benim...
kaç savaştan çıktım bilsen....
kaç kez vuruldum, kaç bıçak saplandı sırtıma,
ve kaç ihanet şamar gibi indi suratıma...
kaç kez dövüldüm,
kaç kez sürüldüm,
kaç kez öldürüldüm....
acıyı tanırım ben...
bakma böyle delikanlı ve sert oluşuma....
ben acıyla beslenerek büyütüldüm....

Çok zaman susuz kaldım,
korkusuz tesadüfler yaşadım bazen,
bazen bir türküye,
bazen bir şiire sevdalandım....
cebimde yazılmamış bir mektup,
bakılmamış bir resim vardı...
duygularım karınca kadar güçlü,
umutlarım koskoca bir elma çekirdeği kadardı...
alsam toplasamdı bütün sevdalarımı,
bilsem anlasamdı bütün dostlarımı,
hepsi avcumun içine sığardı....

şimdi bütün varlar yok,
ve yoklar bilsen ne kadar çok....
yani ağlasam deymeyecek diyorum,
konuşsam zaten biliyorum,
hiç biri duymayacak.....
alıp başımı bir yalnızlığa sığınmışım....
inan korktuğumdan değil,
sadece yorulmuşum yaşamaktan,
ve insan olmaktan bıkmışım....
bir tek sen kalmışsın geriye,
bir de sana dair düşlerim...
yalnızca sen varsın diye,
üreğim kadarsın diye,
farkettiğin o gülüşlerim.....
de ki yarına dair ne varsa,
hepsini dünün gölgesinde bırakmışım.....

bu yüzden gittiğine alıştırmalıyım kendimi...
seni kaybettiğime...
hiç gelmediğine belki,
belki, rastlantı ya, gecikmiş bir merhaba bu,
diyebildiğine....
yüreğinin incindiğine alışmalıyım,
kırıldığına çok zaman,
ara sıra yaşamın bir köşesine sıkıştığından,
öfkelendiğine...
bensiz bir kavgada yenildiğine,
bensiz olduğuna,
yorulduğuna...
bir gün anıların içinde,
sessiz sedasız kaybolduğuna.....
anlamı yok,
bu bir alın yazısıdır....
silinmediğine alışmalıyım...
ve o gün geldiğinde,
sensizlikle barışmalıyım............................

15...04....2002