Alın Ateşiyle Hasbihal Şiiri - Emin Çelikli

meramım bir gül`dü, bekle diyirsen
ömür beklemeynen geçir elnare
bırax gözlerimi resminde dursun
ne qara ne axı seçir elnare...

aymaz insan çöplüğü ve sesimizin duvarına bırakılmış üç saksağan yumurtası!
bir karga methince asil ve uzun ömürlü kalamasak da...
yıkıntımıza saplanmış bodur bir güneş vardı herkesin bildiği..
bıçak yarasına dayayıp ağzımızı ve sığınmadan gölgesine huş'un elnare!
büyüttük kanını kızılcıkların ve kızılcık hatrına yol günahlarıyla bezendik…
-bu bir yüreğin en mağara duvarındaki ikonograf aşk kabartması-

sevginden menede böl istiyirem
çiçekler içinde gül istiyirem
önümüz qara qış bil istiyirem
çiğdemler baharda açir elnare..

içimizden koşar adım giden ırmağın yelesiydi ellerin-çerkis ve kivi-
ellerin yağmış ve yağacak tüm yağmurların esmer çığlına sığınak
ve ihtimamlı şehirlerin asayiş methiyesini okurdum gözlerinde
uslu bir manzaraydın saçların taranırken elnare..!
ki filbahar gülüşün karabağ taylarını ateşlerdi ve toprağını isyanın..
-bu bir yüreğin dergaha dönüşüdür.gel pir muhammet gencevi-

ölüye mezardı adı qurbetin
hastaya şifadı nur mehebbetin
ılık bir meltem de olsa hasretin
estikçe yüzümü biçir elnare

bakır rüzgarlarla geçiyorken şekilsiz bakışından kubbemin…
benden kar yağıyordu ve herkes gidiyordu
ah! eriyordu macunu pencerelerin
bu çok ağır bir harpten sağ çıkmış halimdir elnare!
yanan ve yağan ocak ızdırabının çocuk yüzlü dilemmasıdır.
-bu bir yüreğin ülkeleri yıkan aşkıdır…bir de Kâbemin..-