Alil Alil Şiiri - Mustafa Ceylan

Sen ne biçim insansın anlamadım ki?
Bundan sonra adımı yaz alil alil
O sahte sevgilinin tutup elinden
Akdeniz kıyısında gez alil alil

Sevda mesleğinde çıktık ya çırak
Yüreğimde çalkanan şu dalgaya bak
Gayri okyanusları sen bana bırak
Derelerin içinde yüz alil alil

Diyorlar ki: Yüreği yol geçen hanı
Haksız yere harcadı koca Ceylan’ı
Pişman olup da bir gün geçen zamanı
İstersen kurşunlara diz alil alil

Elinde kurumasın yaktığın kına
Şayet gelemiyorsan bana, yakına.
Bulutlar morardıkça çöksün bağrına
Gözün yağmura dönsün kız alil alil

Hep karşında gördüğün bir yorgun dede
Geçip gitti ömrü yalnız sevgide
Sen kahkaha patlatıp gezin caddede
Dolaşalım burada biz alil alil