Ah bir bilsen.
Şu yangını bir görsen.
Susuyorum, ağlıyorum.
En kötüsü de engel olamıyorum.
Kaybettim belki de.
Dün bir ağacın dalında,
Asılı kaldı hayallerim.
Bir sokağın kaldırımında,
Kanlar içinde uzanmış bekliyorum.
Belki gelirsin, belki gel dersin.
Nerden başlasam bilemiyorum.
Özlüyorum.
Ölüyorum.
Herşey bir yana ilk gün ki gibi seviyorum.
Biliyorum gelmeyeceksin.
Olsun bekliyorum.
En çokta seni beklerken yoruluyorum.
Öyle bekliyorum demek ile bitmiyor.
Gözlerim kapıda hep.
Aklım sende.
En çokta canımı seni özlemek yakıyor.
Seni severek büyümek isterdim.
Evcilik oynarken ben baba,
Sen anne ol isterdim.
Tıpkı ufkumuz gibi.
Çocukken sevmek isterdim seni.
Her gece yastığa baş koyunca.
Derinden çalar hasret türküsü.
Birde sen gelince aklıma.
Damarıma vurur, hasret türküsü.
Çiçekler tez solunca,
Siyah beyaz bir hayatın tam ortasında kaldım.
Kendimi yapayalnız hissediyorum.
Aslına bakılırsa dostlarım var beni seven insanlar var.
Bir de şunu bilmende fayda var;
Yokluğun kadar koymuyor hiçbir şey.
Yürüyüp kaybolmak istiyorum ufuklara doğru.
Her yol sana çıkıyor inanır mısın?
Çıkmaz sokakların bile sonu sadece senin evinin önünde son buluyor
Her bakış bana seni anlatıyor.
Boyu seninle aynı olan tesettürlü birini görünce sen sanıp hızlı adımlarla önüne geçiyorum.
Aslında iyi insanlardık biz.
Her gece içip sevdiklerine sarılma hayali kuranlar kötü olur mu hiç?
Sizin gidişleriniz yıktı bizi.
O efsane hayallerimizi.
Fakat güzel yandık hepimiz.
Kimimiz sevdiğini toprağa verdi,
Hani hep diyorum ya;
Yâr dedim yara oldun diye.
Öyle işte.
Nefes almak çok zor inan ki.
Her gece seninle geçen güzel günleri düşünüp uyumak çok zor.
Hani o mutlu günlerden kalan fotoğraflarımız var ya.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!