Alı yazısı Şiiri - Mustafa Hayaloğlu

Bir rüzgâr değdi alnıma, yazgıdan bir iz gibi,
Kökü çok eski zamanlar, ucu bilinmez gibi.
Karanlıkta yanar durur, yıldızdan bir kelime,
Bir ömürle örülmüş de, düşmüş göğe, eğrime.

Doğarken çizilmiş sanki, incecik bir harf gibi,
Bir kör kuyuda yankılanır, sustuğum her "belki" mi.
Kime sorulsa susuyor, taş da, su da, yol da sessiz,
Alınyazı diyip geçer, bir kervan daha göçsüz.

İnsan bir çizgiden ibaret, ne kalır ki elinde?
Ne sığar kader dediğin, ne de taşar dilinde.
Yazılmışsa ne fayda, silinmez bir mühürle,
Yazılmamışsa neye yarar, bekle bekle sürgünde.

Ama belki… belki bir gün, değişir o satırlar,
Bir isyan dökülür kâğıda, kalemden hatıralar.
Alınyazım diyen değilim, yazanı da sorarım:
Kim tuttu da elimi, yazarken o yarımı?