Yaşam gerçek yüzünü gösterdikçe
Hayalleri basitlik sayıyorum
Umut edemiyorum,tükendiğimi hissediyorum
Fakat yaşam abartılı
Geçiyor anlamsızca zaman
Sınırlar saydamlaşıyor
Düşüncelerin yıkılmazlığı
Tabiatın karşısında anlamsız kalıyor
Çaresizlik ve zayıflık gücün karşısında
Tekrar boyun eğiyor
Anlamsız saydığım şeylerin derinliğinde
Gizli olanı gerçek varlığı...
Başlangış bir güneş patlamasıydı
Sonra kesik kesik dalgalar gibi
İki yanda dev kepçeler yükseliyordu
Sesleri yutmak için
Ya o solucan görünümlü karartı
İki büyük çukur vardı
Hey...
Uzaktan sevdim seni sarı saçlı
Emindin hayata bakışlarında
Ve tedirgindin uzaktan bakışlarıma
İlgisiz ama belkilerinde temasın
Ya kimliktin dış kabuğunda
İçe döndüm kayıptım benliğimde
Dışa döndüm bir melek siyah kanatlı
Bir mesih çılgınlığında insanların bana inançları
Bense bir derviş sabrında ve yalnızlığında
Sokaklar çıkmaz olmuş çıkmazlar sokak
Bense sardunyalar görüyorum beyaz pencerelerde
Bir çıkışsızlık öncesindeydi hayat
Sonrası bilmediğim yaşamlar
Yaşam yaşadıklarımda doygun
Yaşamadıklarım mutlu denilen anlar
Bir çıkışsızlık sonrasındaydı hayat
Öncesi bilmediğim yaşamlar
Gökyüzü,sonsuzluğa uzanan...
Gece yarısı serpiştirdim
Dolu dolu yaşamları
İki biçim iki içerik
Beyaz pencereyle çerçevelenmiş
Küçük bir dikdörtgen kesit
Sınırsızdı
Sıcak bir kuytunun bunaltısında
Bir bebek çığlığı duymuşçasına
İrkildim
Sıcağın kaynağına doğru
Tüm boşluklarım ışık doldu
Seviyordu delicesine
Farkında değildi umursamaz tavrın
Hayaller hayalleri kovalıyordu
Hiç bitmiyordu onunla geçirdiği anlar
Her gördüğünde onu
Sarıyordu benliğini
Yaprak dökümü bitmişti sonrasızlığın sessizliğinde
Tanrısal güdü hakimdi ormandaki suskunluğa
Gitmişlerdi milyonlarcası kanat çırparak telaşlı
Güneş tavrını takınmıştı yine kaynağını kısarak
Doğa ananın uykusu geldi yorgun
İnsanlarda bu olanlara yandaş seyrelmiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!