Ali Tekçi Şiirleri - Şair Ali Tekçi

Almanya'ya yolculuk ve hasret dramı
Yıl 1969 Mayıs'ın 6'sı sabah gün ışınmış saat 6 peronda  sessizlik ve gürültü bir arada. Bilinmeyen yerlere doğru yolculuk vardı.
Hasret heyecan dolu hüzün ve gariplik iç içe; Sirkeci garında yolculuk vardı.
Peron ayak sesleri ile inliyordu az kalmıştı ayrılık düdüğüne .
İçimiz buruk ve hazindi yokluk itmişti bizi gurbette bağrımız yanıyordu.

BİLLİCE KÖYÜM GİBİ
Bir ıssız köy düşün
O köy yetim çocuk gibi
Kuşları bile garip öter
Cıvıltıları hazindir
İnsanın olmadığı

BİZİMDİR
Kuru kuruya avunmak mı olur
Boşuna zaman harcamak neden?
Çalışmadan laf satmak neden?
Anadolu'da dört mevsim geçer
Bu koca pencere bizim

DİVANE SEVDAM
Sorarsan benim ahvalimi
Derinden de derindir yüreğimiz sızısı
Bazen köz olur dumansız
Yanarım için için
Uzatırım elimi boşta kalır

DOĞANINDIR
Biz hayat bulamadan önce
Kim bilir dünyamız ne haldeydi
Hayati bulana dek
İlk gözyaşı doğanındır

GÜLMEK
Gülmek ağlamadan önce
Yerinde gülmek
Gülmek güzel şey
Gülmenin en güzeli ise
Beraberce gülmektir.

HEMŞERİM
Çaba nedir gayret nedir
Umursamadın yan yattın
Kuru kuruya çalım satın
Oldu mu böyle hemşerim

İDEOLOJİ UĞRUNA
Çalarlar gençliğini haberin olmaz
Peşkeş çektirirler genç ömrüne
Bir ideoloji uğruna
Heder olursun genç yaşında

Adıma İstanbul denir
Nerede benim güzel çehrem
Kim çaldı beni benden
Iki yakama yüklemişler beton yığınlarını
Nasıl taşıyayım bunca yükü

Emek verdiğim karataş'ta olsa
Onu yoğurmuşsam ora benim
Önemli değil ırkım dinim
Emek verdiğin diyar yurdumdur