Allah ve kul arasında bağ,
Sevgi dolu, sonsuz bir aşk.
Allah'ın nurunu yansıtan kul,
Kendinden geçerek eder zikr-i hul.
Allah'ın rahmeti, kulun gönlünde,
Annem uzaklarda, yüreğim yakında,
Ayrılık acısı, içimi yakar da yakar.
Her gün özlemle dolu, her gece yalnızım,
Annem olmadan, dünya neye yarar?
Bakarım uzaklara, gözlerim yaşlı,
Beyaz karanfil, aşkın sembolü,
Kalbimin en özel gülü.
Aşkın ateşiyle yanarım,
Sevginin gücüyle sararım.
Beyaz karanfil, aşkın güzeli,
Bilmiyorum nereye gidiyorum,
Hayatın akışında yol alıyorum.
Bazen mutluyum, bazen üzgün,
Güneşin doğuşu gibi her şey değişken.
Ama ben yine ilerliyorum,
Bulut yükseklerde süzülen bir perde,
Gökyüzünde dans eden masmavi bir renkte.
Sonsuzluğa uzanan yolda yolculuk eder,
Göz kamaştırıcı güzelliği ile gözleri büyüler.
Ah şu insanlar,
Ne kadar da çelişkili bir varlık.
Bir yandan sevgi dolu,
Diğer yandan kin ve nefretle dolu.
Kimileri huzur arar,
Çürük kaderim, kör bir yoldaş
Beni hep yalnız bırakır, karanlıkta koşturur
Hayallerimi çalar, umutlarımı söndürür
Beni her adımda yere serer, çaresiz bırakır
Çürük kaderim, acımasız bir düşman
Darıldın mı bana?
Nedenini söyle bana
Neden bu sessizlik
Gözlerin neden kaçık?
Belki benim hatam var
Dünya başıma yıkıldı,
Karanlık çöktü üstüme.
Yıkıntılar arasında kaldım,
Yalnızlığımın içinde kaldım.
Her şeyim sensiz kaldı.
Geçmişe dönük hayallerimiz,
Belki de en büyük hazinemiz.
Anılarımızın içinde kayboldukça,
Gözlerimizde canlandı her bir sahne.
Çocukluğumuzun o güzel günleri,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!