Sen elimi bıraktın benim ruhum çağladı,
Ne acıdır bu yalnızlık, ne dehşetli.
Sessizlikle dolu şu hayatım,
Sanki hiç geçmiyor,
Sonsuz gibi gelen bu karanlık günlerim.
Duygularım katilim, içimdeki acı
Yüreğimde yankılanan bir çığlık gibi
Bir gün mutluluk, bir gün hüzün
İkisi arasında sıkışıp kaldım ben
Sevgi, umut, özlem ve korku
Neden yaşıyoruz, diye düşünürüm geceleri,
Hayatın anlamı nedir, nereye gidiyoruz bilemiyorum ki.
Bazen karanlıkta kaybolmuş hissederim kendimi,
Ama umut ışığı hep aydınlatır içimi.
Senelerce sensedim bu yolda,
Aşkın ateşiyle yandım kül oldum.
Gözyaşlarımla suladım toprağı,
Ve yeniden yeşerttim umutlu dalları.
Gönlümün çiçekleri açtı seninle,
Solgun bir gül, bahçede duruyor,
Gözleri yaşlı, hiç gülümsemiyor.
Yaprakları solmuş, sevgiye susamış,
Gözlerinde hüzün, kalbi kırılmış.
Güneş açtığında bile gülmüyor,
Ruhumu ısıtmıştın şimdi üşüyorum,
Sensiz bir hayat varmış meğer öğreniyorum.
Seninle her şey güzel, her şey renkliydi,
Ama şimdi tek başıma, her şey karanlık ve sıkıcı.
Seninle hayallerim vardı, umutlarım vardı,
Vuslat aşkı, sevdanın zirvesi
Kalplerde atar, sevgiyle titreşir
Gözlerde parıldar, aşkın ışığı
Birleşir iki kalp, tek bir ruh olur
Yıllar geçse de, aşk taze kalır
Yağmurlarda seni bekledim
Islanan topraklar gibi çaresizdim
Sana olan hasretim yağmur gibi yağdı
Sensiz geçen her anım acı gibi kaçtı
Damlalar düştüğünde camlara
Zaferin adı 19 Mayıs,
Bir milletin kalkışmasıydı bu,
İşgal altında kalmış topraklar,
Gözyaşlarına boğulmuş insanlar.
Mustafa Kemal önderliğinde,
Zamanı geri alalım, o güzel günlerimize dönelim,
Yeniden sevgiyle dolalım, mutluluğumuzu özleyelim.
Hatırlıyor musun o anları, ne kadar güzeldi hayatımız,
Ama şimdi ne oldu, neden mutsuz olduk ve ayrıldık biz?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!