Yar sensiz kış oldu baharım yazım
Dertle çığ altında kaldım nerdesin
Bak seni kaybettim döverim dizim
Çıkmaz kör kuyuya daldım nerdesin
Bekledim yolunu bana gelmedin
Telefon herkesin sevdiği olmuş
Yüz yüze konuşma bitti kardeşim
Büyüğü küçüğü sanala dalmış
Göz göze bakışma bitti kardeşim
Whatsetten kısa bir selam verilir
Hasretin düşürdü mesken kuytular
Yüreğim yanıyor köz bu gece de
Sensizim yatamam haram uykular
Artık yumulmuyor göz bu gece de
Gelir diye canım umut besliyor
Çağlayan kanallar çağlamaz oldu
Kurudu suları akmıyor dostum
Bahçeme sinekle yaramaz doldu
Küstü ağaçları bakmıyor dostum
Kanala güvenip fidanlar diktim
Şu baharım yazım hazana döndü
Ah onun yüzünden gül gibi soldum
Uy garip gönlümde umutlar söndü
Bak hasret içimde göl gibi doldum
Hasreti kalbimi yerinden söktü
Bir kurşun kaleme neler verirdin
Sen onun gücünü bilseydin çocuk
Kağıdın aşkına yanar erirdin
Sen onun gücünü bilseydin çocuk
Belki memlekete alim olurdun
Senelerdir hasret kaldım yüzüne
Bu ayrılık neden oldu sevdiğim
Ara telefondan bir çift sözüne
Muhtaç içim hüzün doldu sevdiğim
Bir birimizi çok severiz derken
Donsuz emekleyip yerde sürünen
Dün bebektin bugün yazar mı oldun
Küçük halin vardı bön bön görünen
Dün bebektin bugün kızar mı oldun
Zepzeyi yeyince kanlanmış yüzün
Gurbetin yelleri esiyor deli
Dalımda yaprağım kurutur neydim
Hep tutmuş yakamı çekmiyor eli
Ruhumu yerlerde sürütür neydim
Ah neydim neydim ben nereye gedim
Karaya boyadı pembe rüya mı, gurbet el hasreti içime gömdü
Yedi gençliğimi büküldü belim, gözlerde parlayan ışıklar söndü
Param parça etti garip dünya mı, kurudu bağlarım gazele döndü
-
Yüksel Çelik
Tüm YorumlarÜstat kalemine yüreğine sağlık,güzel bir şiir olmuş