Ali Özmen Şiirleri - Şair Ali Özmen

Sonra birden uzaklaştıkça yaklaştığın bir şeylerin var olduğu gerçeğine uyanırsın. Bakarsın; camın kenarı mevsime inat soğuk, bakarsın; hava hala karanlık, bakarsın; yanında oturabilen bir defter ve bir de kalem neden vazgeçmeyelim ki? Neden o küçük defterin bazı sayfalarını yırtıp, muavine çöp diye bir çay bardağının içinde uzatmayalım? Bir de gözlerini bir açmışsın, varmışsın o yere şimdi kalanlardan değilsen, Şems, şeytanı sevse de olur. Gitmek o değil budur.

Beynimi şişiren radyoaktif dalgalardan sıkıldım.Ruhuma basınç yapan boş kahkahaların alayına küfrü basıyorum. Ben bugün ciğerlerime hain bir tuzak kurdum. Dumanla haberleşebilirdim aslında ama kapıyı çarptım da çıktım kabilemden.Kabile demişken Dunsburo kabilesinden değilim.Olmak ister miydim bilmiyorum. Kapının kolunun bir tarafı sıcak diğer tarafı soğuktu. Sıcak, soguktan daha derine işlerken ellerim soğuyordu sensizlikte. Ben böyle durumlara yaklaştığımda susmak zorundaydım. Birazdan ruhumun mesaj hakkı bitiyor bu yüzden asılıyorum kaleme;

Olabildiğince hızlı yürüyorum. Koşuyorum aslında. Neden bana her dik bakana daha dik bakmak zorunda hissediyorum kendimi bilmiyorum. Ama üç adet yapılı, gözlerindeki ışığa tecavüz edilmiş adamın üstüme çullanması an meselesi. Bendeki deli cesareti. Bilmiyorum bir gün aklım başıma gelir mi? Gelse de ben başından kaybeder miyim girmediğim savaşları?

Konu bütünlüğü olan hiçbir şeyi sevmiyorum. Hayat konu bütünlüğünden ibaret. Doğduysan ölmeye mahkumsun. Seni yazmaya başlarlar ve nokta koyarlar. O yüzden konu bütünlüğünden uzak durmaya çalışıyorum şu anda. Yanıbaşımdaki çayı henüz dört dakika önce aldım. Soğudu şerefsiz. Ulan hava soğuk ben aklıma takılan kelime öbeklerini satırlara dökmeye çalışıyorum. Bundan ne bir çıkarım var ne de piyasa yapmaya çalışıyorum. Bu bir bağımlılık. Keyif verici herhangi bir madde gibi...

Gözlerime şerh vaktine sağır ilerliyor
Bir tebessümü sağlıyorum sindirmeden
İlerliyorum ve inadına küçük bir not düşüyor
Bir dilsiz beliriyor, bir noktayım

Sanatıma aldırmadan saatime baktım

Sanki hep o unuttuğum dizeyi hatırlamak için yaşıyorum
Dünya tersine dönüyor ben kadraja girmeye çalıştıkça
Şehirden söktüğüm ciğerlerimi babama eklemek istiyorum
Beyazıt-ı Bestami’yi özlüyor oluyorum memleketimden uzakta
Ne hikmetse, karşıma birkaç sahabe çıkacak gibi oluyor
Bir kavşağın ortasında sigara içiyorum ve blues dinliyorum

Sigara dumanında,
Senin gibi kanser yapıcı maddeler bulunur, bilirim.
Zamanın büküldüğüne dair konuşulanlar aklımda
Ona karşı koyan senin muğlâk tavrın
Sana karşı koyamayan ben
Kazıdıkça, ilmini bilmediğim yarayı

Neon gazlarını eskiten ara sokakta bir ardı
Üstelik ben de sikliyordum insanları Beckett geç kalmıştı
Soğuk ne kadar özlenirse o kadar yazdım olanları aklıma
Ben bir budalanın sarhoşluğunda koşturdum
Sonranın tiksinti verdiği bir ana eğilip ama koydum
Ama.

İçimde devrilecek, devredilebilecek bir heykel
Bu devrimler Tarık Ali’yi haklı çıkarıyorsa eğer
Nietzsche ağladığında da senin yanında olmalıydım
Bunlar ki ağır saatler fiziksel devinimler
Babam ağladığımı görmesin diyeymiş perdeler
Sigaradan sararması beni ele verir mi dersin?

Ciğerlerim kudurdu yine
Seninle karşılaşacağımız o günü hayal ediyorum
Ömer’e de kanım yetmedi
Ne zaman geçip gitsem hasretinden
Durup durup kendi kendime siktir git deyişlerimden
Ayna bile eksik gösteriyor beni

Çamaşır makinesiyle göz göze gelmek uzaktan
Koridorun ışıklı yanlarından tutup biraz daha asılmak tütüne
Kapının yaptığı eğimin beyninde yankılanmasıyla susan
Tabiri hiçbir zaman caiz olamamış seni sevmek var
Ölümü anlatmak ölmekten zor geliyor bazı anlar
Ölümü düşlemeyenlerin oturduğu

Bu mide bulantısının birkaç lisanı var yokluğunda
Üzerinden sanki yıllar, otobüsler, uçaklar geçmiş
Aşırı flu bir ana eğilip nefesimi son kez bıraktım
O kadar tensiz kalmıştı ki şehrin girişi, gidişinle beraber
Nefessizliğim o kadar oturmuştu ki ciğerlerime