"ali'nin Yolunda" Şiiri - Zeynep Koçar

"ALİ'NİN YOLUNDA"
Bir kapıdan gireriz biz hayata,
Eşiği öperek,baş eğerek.
Ne bir kibir sığar yüreğimize
Ne de kul hakkı susar içimizde.
Bizim yolumuz sözle değil,özle yürünür,
Bu yol Ali'nin yoludur.

Ali'dir bizde adaletin adı,
Kılıçtan önce vicdanı çeken
Mazlumun başını okşayan el
Zalimin karşısında dimdik duran yürek
"İnsan, insandır"der,
İnancını dinini sormadan seven.

Cem oluruz bir canla bin can,
Semah dönerken döner dünya kadın erkek yan yana,
Ne biri eksik ne biri fazla
Çünkü Ali der ki:
"Eşitlik insanın şerefi."

Bizde ibadet korkuyla değil,
Aşkla yapılır
Secde toprağa değil, insanın özündeki hakk'adır.
Bir lokmayı bölüşürüz kırk canla,paylaşmadan doymayız.
Ali'yi severiz çünkü o yetimin gözündeki yaştır
O, açın sofrasındaki ekmektir.
O, haksızlığa karşı susmayan sestir
Taşlanmış, dışlanmış,ama eğilmemiştir.

Kerbela yanar hâlâ içimizde Hüseyin'in susuzluğu
Bir çocuğun gözyaşı gibi durur yüreğimde
Yezitlik bitmez bu dünyada,o yüzden Ali'yi anmak direnmektir.

Sorarlar bazen:
"Niye bu kadar seversiniz Ali'yi?"
Çünkü Ali,güçlü olduğu hâlde affedendir
Haklı olduğu hâlde incitmeyendir,
Elinde kılıç varken kalbiyle yükmedendir.

Biz Aleviyiz,
Yolumuz insana çıkar
Ne cennet pazarlığı biliriz
Ne cehennem korkusu,
Bizim hesabımız vicdanladır
Terazimiz Ali'dir.
Ve gün biter,gece inerken gönlümüze
Bir isim kalır dudakta
"Ali..."
Başka söze gerekmez...

30.12.2025