Ali'nin Eli Şiiri - Nazlı Rânâ Gürel

Yer Kerkük, yer Telafer,
Yer Bağdat, yer Kerbelâ
El, göz diker eline,
Başa gelir her belâ...

Dudağında son nefesi...
Hüseyin su! .. dedi durdu;
Bir kurşun Ali'yi vurdu...
...

Tepesinde güneş,
Çırılçıplak ayaklar...
Toprak, bastıkça yakar
Bundandı Ali'nin
Koşar adım gidişi,
Ecelden kaçtığından değil ki!

Elinde tahta kılıcı...
Yüreğinde kendisini
Bu dünyada yapayalnız
Bırakan nâmerdin hıncı,
Kılıç sallıyordu elleri...
Yoktu başka oyuncağı,
Aklı erdiğinden beri.

Bir namlu! ..
Üstüne doğruldu.
Duyuldu bir silah sesi...
Bir yürüye, bir dura
Yıkıldı düştü yere
Toprağı öptü yelesi...

Kan yayıldı yüzüne, kıpkırmızı
Ali'nin alnında zühre yıldızı...

Yutkundu, tattı eceli.
Son nefesiydi... belli
Gevşedi parmakları,
Bırakıverdi
İlk ve son oyuncağını...
Zülfikârsız kaldı
Ali'nin eli.
Ali masum, Ali velî
Ali yiğitler güzeli!

Binlere el verdi Ali'nin eli

Asırlar evveldi
Bir hoyrat yükseldi:

Ali'nin Eli...
Yiğitler güzeli arzdan göçeli,
Ellere galıpdı Ali'nin Eli
Belî! .. Cihân sağ iken bilmeyipdi,
Zülfikârsız galsın Ali'nin eli
...

Yer Kerkük, yer Telafer,
Yer Bağdat, Yer Kerbelâ...
El, göz diker eline,
Başa gelir her belâ...

Dudağında son nefesi,
Hüseyin su! .. dedi durdu...
Bir kurşun Ali'yi vurdu.