Ne söyleyeyim
Ne anlatayım
Ne var ki bilmelisin
Ne yok ki bilmemelisin
Ne ben benim
Ne sen sendin
Taşları kırık dökük merdivenden
Adım, adım çıkıyorum
Uçsuz bucaksız ilerisi
Hep karanlık göremiyorum
Dönüp arkama bakmak istiyor
Ama korkuyorum
Gecenin karanlığını alıp gidiyorum
Yıldızlar başında taç
Ay ışığı sen yokken sevgiye muhtaç
Bir gün saçlarına düşen yağmur damlası
Bazen de sana yazdığım şiirlerle
Yaşayan sen yaşatılan sen
İstesen de olmaz istemesen de
Hayallerinde yaşasın ancak
Yoksa yazında bunlar olmayacak
Sen misin sadece yalnız
Etrafına bakma anlamsız
Neler yaşanıyor takip etmesi zor artık
Uzaklardasın düşlerimde
Bir o kadar yakın kalbimde
Ulaşmak istesem bedenine
Benim değilsin nedeni ne
İlk defa söyleyeceğim bu sözü de
Seni seviyorum işte tüm benliğim de
Git desem olmuyor
Gitme desem yine olmuyor
Ne sensiz nede senle yaşanmıyor
Bağladın beni kendine
Anahtarı olmayan bir kelepçe misali
Ömür boyu çekeceğim bu ızdırabı
Doğru olanı karar veremez oldum artık
Hangi yolu seçsem nereye baksam
Yanlış olur diye korkar oldum
Maziyi düşündükçe kahroldum
Düşüncelerim şiirlerimde yaşayacak
Onlarla avundum
Yarın elbet ki her şey geç olacak
Dünün üzüntü içinde kanayacak
Gecen isminle seni anacak
Gündüz aydınlığında son bulacak
Hayatta yanlış bir adım belki ilk başlangıç
Her şey tozpembe ses ver ey yargıç
Zorluklar arasında ilerlerken
O ise görmemiş hiçbir şeyi denemiş
Kaçınılmaz an gelip çatmış
O yine yılmamış çabalamış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!