Kötü günlerin kara kargaları!
nedir bu?
göğümü kaplamışsınız...
Gidin göklerimden!
gidinde;
gözlerim,
Güzel bir tutku şiir;
yaşamımın,
en kötü anlarında,
sıkıntılar çukurundan,
sarılarak çıktığım sarmaşık;
ŞİİR! ...
Elinde yaptırım asası;
şöyle güzel bir meşe sopası;
geliyor Dünya,yı yarattığını sanarak,
geliyor onu bunu çarparak...
Oysa;
insanlık denen bir şeyin varlığından,
Başka bir canlı keşfedilmedi henüz kainatta;
Evrenseldi insanlık,evrenseldi duygular,
evrenseldi acı,evrenseldi sevgi! ...
Her yerde atabilirdi insanlığın kalbi!
İnsanlığın felakete uğradığı her yerde,
her an kanayabilirdi yürek! ...
Hep açık mı kalacak bu gözler?
Hiç kapanmayacak mı huzur içinde?
Yaşam mı dır içinde bulunduğumuz?
Gözler açık bir uyku mu yoksa?
Ne? ...
Ey Afrika!
kara Afrika!
kaderi;
insanından
daha kara Afrika...
aç arslanların,
Uyma sürüye;
uyarsan sürünürsün,
Mülayim bir adama benzer,
göze hoş görünürsün...
Ancak;
kimse takmaz seni,
Seni tanıdım,
sen
savaşta;
cepheye mermi taşıyan
türk kadınısın...
Ata,nın yanında sen vardın,
Bir gün düşeceğim toprağa,
asırlık bir çınar gibi,
ve sanki hiç yaşanmamış,
umutsuz sevdalar gibi...
buluşacağım sonsuzlukla,
ertelenmiş randevular gibi...
Bu uzun yaşam koşusunda
her gün
üç terli atlet değiştirdim,
ama
nereye
ne gerekiyorsa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!