Kabristandan dönüyorum; kırgın, kızgın, üzgün, ürkek
Babadan ayrılmış çocuğum, değilim o an erkek
Oysa annemi de ellerimle vermiştim toprağa
Nedense babamın kabri daha çok aitmiş bana
Tam gelirdi ölçüsü o kahverengi ceketinin
Uzanıverdim üstüne, bedenin taze izinin
İşte, ortak sevdiğimiz da yanımızda böylece
İkimize eş mesafede, anne ve kadın Ayşe
İki taş yanyana; sağdaki de soldaki de benden
Karışmasın diye ben hep Küçük Ali’ydim eskiden
İlginç bulurdum babamla aynı ismi taşımamı
İnsan büyüyünce görüyor önemli detayları
Savaş geçirmiş kuşak onlar, pratiklik yaşam şekli
Benim sıram gelince Ali üstü küçük bir iki.
Kayıt Tarihi : 5.4.2023 15:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anneannem Ayşe, dedem Ali... Üç kızları olmuş, annem ve iki teyzem. Bir oğul istemişler olmamış. Olsaymış Ali mi koyarlarmış adını? Belki. Bu şiir o doğmamış Ali'nin, babasını defnettikten sonraki olası duyguları üzerine... Belki aranızda vardır tanıyanlar onları. Ruhları şad olsun!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!