Bu mektup sana yalnızca sana
Bırakıp gittin beni yalnızlık limanına.
Bir tek hayalin kaldı yanımda
Üstümde bütün bir mevsimin ağırlığı
Ve farkındalıktan doğan düş kırıklığı...
Karanlıktan akıp geldim.
Yüreğimden süzülüp,
Korkularımı yenip geldim.
Seni bulmak umuduyla
Uykularımdan kaçıp geldim.
Ne sana rastladım
Karanlık ruhumu sarmıştı, savaştaydım;
Melankoli beni esir almıştı, karamsardım.
Ne gecenin sonsuzluğundan kurtulabildim
Ne de ışığının farkına varabildim.
Yalnızlık bedenimi çürütmüştü
Ve sen orda yoktun.
Oturdum deniz kenarına.
Seyre daldım Akdeniz açıklarını.
Hatırlamıyorum:
Unutursam öleceğimi sandığım
Tuzlu dudaklarını.
Ölü bir denizkızı artık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!