Matematikten korkan çocuklarımız olmalı ilkin,
Merminin açtığı yaradan akan kanın kırmızısından korkan,
Yılandan değil belki ama çıkardığı sesten.
Bakışlarında ruhunun fotoğrafta hapsolduğuna inanan kızılderili
nin inceliği olan çocuklar,
Çocuklarımız olmalı daha daha;
EK III: DÜŞLER
ölüler sessizce çekip gitmeli hayatımızdan
bıktım kendimi yaralı
bir geyik gibi sırtımda taşımaktan
anı defterlerinin arasında kurutulmaktan
belki seni severim umurumdasın
yalnızsın, yaralısın, sarışınsın
bir kedi yavrusunun damdan düşüşü
kadarsın, ılıksın, suçlusun
çocuklar kızmazlar bana gidersem
Allegro
Doğacak kızımın ayakları
Gibi koşuyorum tek başıma
-Ki onlar bile benim kadar yalnız değil kendilerine-
Biri diğerine çift biri diğerine.
kendime kuytu bir ölüm arıyorum yalnızca kendime
düşlerime sokak kedilerinin gözleri giriyor, korkuyorum
boynunu kendi bileğine dolayıp asılan bir adam
kanını sulandırılmamış alkole banan
sokak satıcıları epey bilir bunu yalnızlık cinayettir
ezik bir kuşun kanadını okşar gibi
boynu kırılmış bir simitçinin yerlere yayılan
tezgahını toplar gibi ibranice sevdim seni
değişen bir şey yoktu, aynı sokaklardaydı bata çıka
yürüdüğümüz, durup kıyısında kustuğumuz aynı
krallara yakışır asılmak
bir tüyün usulca düşüşü yere
gibi sessizce gelir karanlık
son sığınak da terk edilir
kediler ölmeden önce
cebime tıktığım kuşlar çok üşüyor
ben de üşüyorum desem kim inanır
bunca yıkıntının altında
bunca kırık cam batmışken ayaklarıma
belki yine seviyordur diye bir papatya kopartıyorum
kavrulmuş bir karıncanın sağ salim
yuvasına dönüşü şarkılarda anlatılmaz
başka bir ses gerekir belki de, bilinen
tüm seslerin ötesinde; anne
koynuna al beni rahmine söz geçmez bu ıssız gecede
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!