‘İstemiyorum baharı getirirken hiç bir cemrenin havaya., suya .,toprağa düşmesini... Havada uçar., kaybolur... Suda boğulur... Toprağa düşerse dizleri kanar... İstemiyorum...’
...
Çocuk ., dalları tomurcuklardan çiçeklenmeye dönmüş ağacın gölgesinde ., başı annesinin dizlerinde., elindeki kitaba bakarken birden ayağa fırlar...
Yüzünde binlerce yeni açmış çiçeğin rengi ve sesinde yeni açmış her çiçeğin taptaze kokusu ile bağırmaya başlar...
---ANNEEEEE.., OKUMAYI ÖĞRENDİM BEN ... YAŞASINNNN.., OKUMAYI ÖĞRENDİMMM .... , OKUYABİLİYORUMMM ...!!!
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
baharın yani yeniden doğmanın yüreği cemre, sevmenin yani yaşamanın yüreği sevgidir. Yüreğinize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta